Endodoncy

Endodoncja

Endodoncja to dział stomatologii zajmujący się leczeniem zmian chorobowych miazgi zęba

Miazga (potocznie nazywana nerwem) umiejscowiona jest w systemie kanałowym zęba. Funkcje odżywcze miazgi realizowane są dzięki rozbudowanemu układowi naczyń krwionośnych, natomiast jej bogate unerwienie odpowiada za reaktywność zęba na bodźce.

Główną przyczyną chorób miazgi są bakterie. Jest kilka różnych dróg, którymi dostają się do miazgi, powodując jej stan zapalny. Najczęściej następuje to od strony ubytku próchnicowego. Miazga zęba może jednak ucierpieć także w wyniku urazów przebiegających z jej obnażeniem lub bez, jeśli nie zostały one odpowiednio wcześnie zaopatrzone.
Pierwszymi symptomami zapalenia miazgi mogą być nagłe samoistne dolegliwości bólowe, zwiększona wrażliwość na zimno/ciepło, dyskomfort odczuwany przy dotyku lub żuciu. Niekiedy zmiany zapalne toczą się bezobjawowo i maja charakter przewlekły, a o procesie chorobowym świadczy odczuwanie częstego umiarkowanego dyskomfortu ze strony zęba lub tkanek otaczających, odczucie pulsowania, promieniowania, obecność przetoki (mała wypukła zmiana wypełniona ropą pojawiająca się na dziąśle) lub widoczna na zdjęciu radiologicznym zmiana okołowierzchołkowa, uwidoczniona w czasie rutynowej wizyty kontrolnej.

Celem leczenia endodontycznego jest więc eliminacja bakterii z kanałów korzeniowych, ich opracowanie mechaniczne i chemiczne oraz szczelne wypełnienie całego systemu.
Możliwe są również sytuacje, kiedy wcześniej leczony endodontycznie ząb wymaga ponownego leczenia. Procedura polega wówczas w pierwszej kolejności na usunięciu materiału z kanałów zęba, następnie ich dezynfekcji, opracowaniu i ponownym wypełnieniu.

Jeśli standardowe leczenie endodontyczne nie przynosi spodziewanego efektu, konieczne może być przeprowadzenie zabiegu z zakresu mikrochirurgii. Użycie odpowiedniego instrumentarium i powiększenia mikroskopowego zapewnia wykonanie zabiegu w sposób wysoce precyzyjny, a zarazem oszczędzający kość i tkanki korzenia.
Leczenie kanałowe przeprowadza się również u dzieci, zarówno w zębach stałych, jak i mlecznych. Sposób i zakres jego przeprowadzenia oraz zastosowany materiał wypełniający należy dostosować do stadium rozwoju systemu korzeniowego leczonego zęba, jego rokowania, a zarazem do możliwości współpracy ze strony małego pacjenta.

Główne zadania

• Diagnostyka
  Leczenie kanałowe powinno być poprzedzone diagnostyką radiologiczną. Przed rozpoczęciem leczenia, w jego trakcie i po jego zakończeniu lekarz wykonuje zdjęcia punktowe, a w bardziej złożonych przypadkach tomografię stożkową.

• Usunięcie miazgi
  Po wykonaniu odpowiedniego dostępu do komory zęba miazga zostaje usunięta za pomocą odpowiedniego instrumentarium. Leczenie przeprowadzane jest w znieczuleniu, izolacji koferdamem (tzw. ślinochron) i często w powiększeniu z użyciem mikroskopu zabiegowego

• Opracowanie, dezynfekcja i wypełnienie kanałów korzeniowych
  Kanały zostają oczyszczone, poszerzone i wypłukane specjalnie dobranymi środkami o odpowiednim stężeniu i w określonej sekwencji. Następnie, w zależności od przypadku, lekarz dobiera odpowiedni materiał i metodę wypełnienia kanału.
  Długość leczenia endodontycznego zależy od wielu czynników. W sytuacjach, w których nie jest możliwe wykonanie kompletnego leczenia podczas jednej wizyty, zabieg kończy się założeniem tymczasowego wypełnienia.

• Odbudowa
  Po zakończonym leczeniu kanałowym ubytek od strony korony musi być szczelnie zamknięty tak, aby zapobiec reinfekcji – powtórnemu zakażeniu systemu kanałowego. Zęby po leczeniu endodontycznym są bardziej narażone na uszkodzenia i złamana, często więc do ich rekonstrukcji wykorzystujemy cementowane w korzeniu wkłady oraz uzupełnienia pośrednie odbudowujące część koronową zęba – takie jak nakłady i korony protetyczne.